Ze zeggen wel eens "de tijd vliegt als je plezier hebt" en dat is dus echt waar! Sinds mijn vorige blogje van 2 maanden geleden is er veel gebeurd, vooral veel leuks!
Allereerst was daar ons 25 jarig huwelijk dat we heel klein hebben gevierd op 15 september. 's Morgens vroeg werd er ineens om 9 uur (voor ons best vroeg) al aangebeld en stond de bloemist voor de deur met dit prachtige boeket met 25 rode rozen. Manlief had zich echt uitgesloofd en zat op hete kolen, hoorde ik later, want het kwam maar niet! Het zou dus eigenlijk de avond er voor bezorgd moeten zijn, maar eerlijk....ik vond dit veeel leuker! Zo mooi....
's Avonds hadden we mijn moeder ook uitgenodigd voor het diner en lekker dat we gegeten hebben! Echt super! Ik en mams hadden ieder een overheerlijke biefstuk (we lijken niet op elkaar hoor!) en Reint zijn wel bekende Obelix botjes, oftewel spare-ribs. Hij is altijd al gek geweest hierop en dat gaf hem vroeger ook die bijnaam van Obelix! Het was heel gezellig en een zeer geslaagde manier om zo'n gelegenheid te vieren.
En toen werd het al gauw 1 Oktober, de dag dat ik voor het eerst naar de Quiltdag in Helmond zou gaan. Helaas kon mijn vriendin niet mee en ben ik met de trein gegaan. Tja, ik ben niet voor 1 gat te vangen, gaan zal ik! Zelfs als het OV zo tegen zit, dat het lijkt of je er echt niet meer gaat komen als je in Eindhoven op het perron staat! Gelukkig ging er nog wel een trein naar Helmond Centraal, dus die maar gepakt en vanaf daar met het Valys vervoer naar Buurthuis Geseldonk. Tja, het vraagt wat inventiviteit om dat allemaal last minute nog te veranderen telefonisch en te organiseren, maar gelukkig kon dat opgelost worden en stond er keurig een taxi voor ons klaar. Ons ja, want in de trein vanaf Utrecht kwam ik Meriam Nibbelink tegen, die er ook naar onderweg was. We hadden via Facebook afgesproken waar we elkaar zouden treffen, dus dat was erg leuk! Gelukkig mag je een passagier meenemen (zelfs gratis), dus zij kon meerijden en zo waren we allebei toch nog op tijd op de plaats van bestemming.
De dag zelf was erg geslaagd. Er was een uitgebreide show& tell, loterij (ja, ik heb 2x wat gewonnen)
en 3 winkeltjes maakten het plaatje compleet. De dag was zo leuk, ook omdat je weer eens lekker bij kunt beppen met dees en geen, die je lang niet gezien of gesproken hebt, dat ik volgend jaar zo weer wil gaan!
Afgelopen dinsdag ging ik ook nog op weg naar de Kringloop winkel. Toch nog even een rondje door de winkel, want het hoosde toch buiten. En wat scherts mijn verbazing toen ik daar het bureautje van mijn opa zag staan. Nee, niet de echte, maar wel hetzelfde type! En hier zit een verhaal aan vast:
Ooit had ik in mijn jongere jaren het oude bureau van mijn opa gehad. En toen er ging worden opgeknapt in mijn huis paste dat oude bureau niet meer bij mijn nieuwe meubels, waar ik zo trots op was! Dus wie wilde het hebben? Het ging naar mijn broer, die het nog steeds heeft. Terug geven wilde hij het niet, want hij gebruikt het zelf. Prima dus! Maar ja, dat bureautje had ondertussen voor mij een emotionele lading gekregen die mij verraste! Dus toen ik het daar zo zag staan bij de kringloop MOEST ik het gewoon hebben. Alsof het zo bedoelt was, leek het wel. Het voelde als dé kans van mijn leven, alsof ik het hierna nooit meer zou kunnen vinden of kopen! En het was ook nog eens heel betaalbaar!
Allereerst was daar ons 25 jarig huwelijk dat we heel klein hebben gevierd op 15 september. 's Morgens vroeg werd er ineens om 9 uur (voor ons best vroeg) al aangebeld en stond de bloemist voor de deur met dit prachtige boeket met 25 rode rozen. Manlief had zich echt uitgesloofd en zat op hete kolen, hoorde ik later, want het kwam maar niet! Het zou dus eigenlijk de avond er voor bezorgd moeten zijn, maar eerlijk....ik vond dit veeel leuker! Zo mooi....
En daarna zijn we lekker in de stad koffie gaan drinken op een terrasje met mijn moeder. Het weer was zo goed dat dat nog kon. Heel anders als 25 jaar geleden, toen het echt hoosde! Als ik er digitale foto's van had gehad, had ik het jullie kunnen laten zien! Manlief was toen echt tot op zijn lijf nat van de regen, alleen al van de parkeerplaats naar het restaurant lopende! Dat trouw-pak kon dus zo door naar de stomerij! Maar nu was het zo warm, dat ik snel nog even de week ervoor een nieuw chique t-shirt had gekocht, want het truitje, dat al in huis was, leek mij toch echt nog te warm! En dat had ik goed gezien!
En toen werd het al gauw 1 Oktober, de dag dat ik voor het eerst naar de Quiltdag in Helmond zou gaan. Helaas kon mijn vriendin niet mee en ben ik met de trein gegaan. Tja, ik ben niet voor 1 gat te vangen, gaan zal ik! Zelfs als het OV zo tegen zit, dat het lijkt of je er echt niet meer gaat komen als je in Eindhoven op het perron staat! Gelukkig ging er nog wel een trein naar Helmond Centraal, dus die maar gepakt en vanaf daar met het Valys vervoer naar Buurthuis Geseldonk. Tja, het vraagt wat inventiviteit om dat allemaal last minute nog te veranderen telefonisch en te organiseren, maar gelukkig kon dat opgelost worden en stond er keurig een taxi voor ons klaar. Ons ja, want in de trein vanaf Utrecht kwam ik Meriam Nibbelink tegen, die er ook naar onderweg was. We hadden via Facebook afgesproken waar we elkaar zouden treffen, dus dat was erg leuk! Gelukkig mag je een passagier meenemen (zelfs gratis), dus zij kon meerijden en zo waren we allebei toch nog op tijd op de plaats van bestemming.
De dag zelf was erg geslaagd. Er was een uitgebreide show& tell, loterij (ja, ik heb 2x wat gewonnen)
1e pakketje van de loterij prijzen |
2e pakketje van de loterij prijzen |
workshops:
Workshop kerstvogeltjes van het Quilter's Palet. |
Afgelopen dinsdag ging ik ook nog op weg naar de Kringloop winkel. Toch nog even een rondje door de winkel, want het hoosde toch buiten. En wat scherts mijn verbazing toen ik daar het bureautje van mijn opa zag staan. Nee, niet de echte, maar wel hetzelfde type! En hier zit een verhaal aan vast:
Ooit had ik in mijn jongere jaren het oude bureau van mijn opa gehad. En toen er ging worden opgeknapt in mijn huis paste dat oude bureau niet meer bij mijn nieuwe meubels, waar ik zo trots op was! Dus wie wilde het hebben? Het ging naar mijn broer, die het nog steeds heeft. Terug geven wilde hij het niet, want hij gebruikt het zelf. Prima dus! Maar ja, dat bureautje had ondertussen voor mij een emotionele lading gekregen die mij verraste! Dus toen ik het daar zo zag staan bij de kringloop MOEST ik het gewoon hebben. Alsof het zo bedoelt was, leek het wel. Het voelde als dé kans van mijn leven, alsof ik het hierna nooit meer zou kunnen vinden of kopen! En het was ook nog eens heel betaalbaar!
Dus toen in de stromende regen eerst maar naar huis gegaan om even te overleggen, want je komt toch niet elke dag ineens thuis met een bureau nietwaar? En waar zou ie moeten staan? Nou, om het kort te houden....ik terug om hem te kopen en gisteren werd ie bezorgd.
Nu is er iets weer op z'n plek gevallen. Het is niet het origineel, maar wel qua uiterlijk gelijk. Ik kan er 's avonds laat heerlijk achter zitten schrijven en tot rust komen na een dag vol indrukken. Zalig ontspannen.....dat betekent dit nu voor mij! En het is mijn schatkist geworden. Alles wat een plaatsje heeft betekent iets voor mij of vind ik gewoon erg mooi. En nee het is niet bijzonder mooi nog en heeft zelfs veel kale plekken of waterschade en nee -geen antiek, maar gewoon een van de vele replica's, maar voor mij is ie goud waard!
Fijne Week!
Reacties