De afgelopen tijd heel afwisselend bezig geweest. Ik heb mijn Bullet Journal weer eens opgepakt en ingetekend voor de maand maart. Ik had de eerste twee maanden van 2019 er niks mee gedaan, vooral omdat ik merendeels gewoon te ziek was. Die rotgriep bleef ook hier lang hangen! Maar dat komt mijn koppie niet ten goede, dan verlies ik het overzicht over wat ik graag wil doen en wanneer iets af moet zijn (zoals bv. voor een workshop), dus dat was de reden om hem er toch weer bij te pakken. En het werkt nog niet helemaal volledig, maar het geeft wel meer rust en overzicht.
En dan kom ik ook weer beter in mijn velletje te zitten en wordt ik iets produktiever. Dat is geen doel op zich, maar het voelt gewoon fijner als je ook eens iets kunt afmaken. Geeft meer voldoening dus...
..... dus ben ik nog steeds bezig mijn Dear Jane aan het quilten, ongeveer 1 blok per dag en een sashing. Behalve die dagen dat ik veel weg ben, dan lukt dat niet. Vaak zit ik nu 's avonds op de bank TV te kijken, met een schuin oog, en ondertussen mijn blokje te quilten. Het staat ook vlak voor de bank waar ik zit, dus ik kan het steeds zo pakken. En dan doe je het dus veel sneller! Dit was het resultaat eind vorige week (en nu dus al weer een paar blokjes verder):
Ze is gelukkig weer helemaal opgeknapt van haar blaasgruis/struviet en ook van haar dieet af. Je merkt het goed aan haar. Ze is zo vrolijk en speels weer, ook in huis! Ze draagt de hele dag hele bergen speeltjes achter je aan door het hele huis! Je moet echt oppassen waar je loopt soms! Velen geven haar beslist geen 10 jaar, maar eerder 5 of 6. Van de week kwam ik een klein meisje tegen in het park, met haar ouders en hondje, en die vertelde dat haar andere hondje vast veel ouder was als die van mij. Dus ik zei zo: dat ligt eraan hoe oud jouw andere hondje is. Ze vertelde dat die AL 6 jaar was. Helaas moest ik haar toen erg teleurstellen, toen ik vertelde dat Flopke al 10 werd eind van de week. Je had dat snoetje moeten zien van die kleine. Dat had ze duidelijk nooit gedacht, maar nu is 10 jaar natuurlijk voor een kind ook een enorm lange, onoverzichtelijke tijd.
Vorige week hebben we de laatste les gehad bij Aljona van de fotoquilt cursus. Ik had er eigenlijk niet veel meer van verwacht, maar Jacqueline kwam toch nog met leuke tips hoe je accenten kon aanbrengen in je collage op het einde om bv een blik van een hond beter weer te geven. Dat wordt echt nog een dingetje, makkelijk is anders! Maar dat is dan gelijk een leuke uitdaging.
Ik had dit voorbereid voor de les, maar vond het geheel te donker t.o.v. de foto en gelukkig hadden ze nog nieuwe stof in het bruin binnen gekregen en ontdekte ik ook zelf nog 2 mooie lichtere stoffen die perfekt bij mijn collectie pasten, dus ik ga weer opnieuw beginnen en het geheel wat verlichten. Nu lijkt het net of ze een klap op haar kop heeft gehad LOL! En bij een volgende collage denk ik ook iets meer na over de vorm van de kleurdelen, want nu heb ik erg scherpe punten soms die misschien minder nodig waren geweest. Dat naait echt lastig met needle turn, want je hebt geen ruimte om de naadtoeslag eronder weg te werken. Dus voorlopig ben ik nog niet klaar met deze quilt!
Maar ik heb wel een stok achter de deur, want eind mei is de open dag bij Aljona en ik vind het wel leuk om daar dan mijn werk te laten zien, maar dan moet er nog wel een berg werk eerst verzet worden. Want needle turn is fijn werken, maar vraagt best veel tijd. Maar dat is ook het leuke eraan.
Ook mijn Crazy Huswif schiet lekker op, nu nog de laatste kraaltjes en knopen opnaaien en dan is ie echt af. Veel kun je bij een oprol-etui er niet op naaien, want dan heb je meer kans dat die stuk gaan. Net als bij kleding! Van de binnenkant heb ik nu even geen foto, maar die is ook leuk geworden. Ik heb er bewust wel een zakje met rits in gemaakt, want dat vind ik zelf handig, ook al waren er nog geen ritsen in de 17e eeuw. De lange sliert rol je om de opgerolde huswif heen en knoopt die vast.
Dus binnenkort mag ik hem gaan vullen met mijn naaigerei en dan kan ik zien hoe groot hij wordt als ie helemaal gevuld is en dan opgerold. Best wel even spannend of het dan goed werkt allemaal!
Volgende week is voor mij een "spannende" week. Niet zozeer omdat er veel dingen gebeuren, maar meer omdat ik vrijdag 8 maart as. 29 jaar hoop te worden in mijn 2e leven(fase). En om te kijken of dat alles ook nog gewoon goed werkt, zoals het hoort van binnen, mag ik morgen weer afreizen naar Groningen voor de jaarlijkse check-up.
En dat is altijd een beetje spannend. Niet dat ik veel geks verwacht (helemaal niet), maar je ziet wel weer veel terug van vroeger en dat werkt dan door in mijn koppie en slaap ik onrustig, want de herinneringen komen vooral 's nachts naar boven. En dat zijn zeker niet alleen nare dingen, er zijn ook veel leuke en mooie dingen gebeurd in die zware tijd. Ik sta dan altijd erg stil bij wat iemand voor mij betekent heeft zo lang geleden. Ook bij hoeveel moois dat uiteindelijk heeft opgeleverd! En dan wordt ik stil en intens dankbaar. Soms lijkt het nog steeds alsof het gisteren is gebeurd allemaal!
En dan kom ik ook weer beter in mijn velletje te zitten en wordt ik iets produktiever. Dat is geen doel op zich, maar het voelt gewoon fijner als je ook eens iets kunt afmaken. Geeft meer voldoening dus...
..... dus ben ik nog steeds bezig mijn Dear Jane aan het quilten, ongeveer 1 blok per dag en een sashing. Behalve die dagen dat ik veel weg ben, dan lukt dat niet. Vaak zit ik nu 's avonds op de bank TV te kijken, met een schuin oog, en ondertussen mijn blokje te quilten. Het staat ook vlak voor de bank waar ik zit, dus ik kan het steeds zo pakken. En dan doe je het dus veel sneller! Dit was het resultaat eind vorige week (en nu dus al weer een paar blokjes verder):
En afgelopen vrijdag, 1 maart wel te verstaan, was onze Flopke jarig! En ze heeft de schone leeftijd bereikt van 10 jaar! We zijn erg blij en dankbaar dat ze zo oud heeft mogen worden al. Dat hadden we niet gedacht, toen we zo'n ziek pupje in onze handen hadden toen ze 13 weken was! Hopenlijk komen er nog vele jaren bij! Want missen.... dat kun je je makkertje eigenlijk nooit, maar ze gaan bijna altijd vroeger als jezelf. Althans dat is wel de verwachting... nog steeds.
We zijn dus lekker naar het park geweest en ik heb haar heerlijk laten ravotten en spelen, wat bij haar neer komt op snuffelen, snuffelen en nog eens snuffelen en vooral ook af en toe een goede rol beurt door de vele bladeren! Ze lijkt dan net een klein kind dat het heerlijk vind om met zijn laarsjes door de plassen of bladeren te stampen! En ondertussen proberen wat foto's te maken, tot ze daar ook genoeg van heeft! Ze kan dan zo zielig gaan kijken! Dan stop ik de telefoon in mijn zak en heb ik alleen aandacht voor haar! Dat is ook het belangrijkste immers!Ze is gelukkig weer helemaal opgeknapt van haar blaasgruis/struviet en ook van haar dieet af. Je merkt het goed aan haar. Ze is zo vrolijk en speels weer, ook in huis! Ze draagt de hele dag hele bergen speeltjes achter je aan door het hele huis! Je moet echt oppassen waar je loopt soms! Velen geven haar beslist geen 10 jaar, maar eerder 5 of 6. Van de week kwam ik een klein meisje tegen in het park, met haar ouders en hondje, en die vertelde dat haar andere hondje vast veel ouder was als die van mij. Dus ik zei zo: dat ligt eraan hoe oud jouw andere hondje is. Ze vertelde dat die AL 6 jaar was. Helaas moest ik haar toen erg teleurstellen, toen ik vertelde dat Flopke al 10 werd eind van de week. Je had dat snoetje moeten zien van die kleine. Dat had ze duidelijk nooit gedacht, maar nu is 10 jaar natuurlijk voor een kind ook een enorm lange, onoverzichtelijke tijd.
Vorige week hebben we de laatste les gehad bij Aljona van de fotoquilt cursus. Ik had er eigenlijk niet veel meer van verwacht, maar Jacqueline kwam toch nog met leuke tips hoe je accenten kon aanbrengen in je collage op het einde om bv een blik van een hond beter weer te geven. Dat wordt echt nog een dingetje, makkelijk is anders! Maar dat is dan gelijk een leuke uitdaging.
Ik had dit voorbereid voor de les, maar vond het geheel te donker t.o.v. de foto en gelukkig hadden ze nog nieuwe stof in het bruin binnen gekregen en ontdekte ik ook zelf nog 2 mooie lichtere stoffen die perfekt bij mijn collectie pasten, dus ik ga weer opnieuw beginnen en het geheel wat verlichten. Nu lijkt het net of ze een klap op haar kop heeft gehad LOL! En bij een volgende collage denk ik ook iets meer na over de vorm van de kleurdelen, want nu heb ik erg scherpe punten soms die misschien minder nodig waren geweest. Dat naait echt lastig met needle turn, want je hebt geen ruimte om de naadtoeslag eronder weg te werken. Dus voorlopig ben ik nog niet klaar met deze quilt!
Maar ik heb wel een stok achter de deur, want eind mei is de open dag bij Aljona en ik vind het wel leuk om daar dan mijn werk te laten zien, maar dan moet er nog wel een berg werk eerst verzet worden. Want needle turn is fijn werken, maar vraagt best veel tijd. Maar dat is ook het leuke eraan.
Ook mijn Crazy Huswif schiet lekker op, nu nog de laatste kraaltjes en knopen opnaaien en dan is ie echt af. Veel kun je bij een oprol-etui er niet op naaien, want dan heb je meer kans dat die stuk gaan. Net als bij kleding! Van de binnenkant heb ik nu even geen foto, maar die is ook leuk geworden. Ik heb er bewust wel een zakje met rits in gemaakt, want dat vind ik zelf handig, ook al waren er nog geen ritsen in de 17e eeuw. De lange sliert rol je om de opgerolde huswif heen en knoopt die vast.
Dus binnenkort mag ik hem gaan vullen met mijn naaigerei en dan kan ik zien hoe groot hij wordt als ie helemaal gevuld is en dan opgerold. Best wel even spannend of het dan goed werkt allemaal!
Volgende week is voor mij een "spannende" week. Niet zozeer omdat er veel dingen gebeuren, maar meer omdat ik vrijdag 8 maart as. 29 jaar hoop te worden in mijn 2e leven(fase). En om te kijken of dat alles ook nog gewoon goed werkt, zoals het hoort van binnen, mag ik morgen weer afreizen naar Groningen voor de jaarlijkse check-up.
En dat is altijd een beetje spannend. Niet dat ik veel geks verwacht (helemaal niet), maar je ziet wel weer veel terug van vroeger en dat werkt dan door in mijn koppie en slaap ik onrustig, want de herinneringen komen vooral 's nachts naar boven. En dat zijn zeker niet alleen nare dingen, er zijn ook veel leuke en mooie dingen gebeurd in die zware tijd. Ik sta dan altijd erg stil bij wat iemand voor mij betekent heeft zo lang geleden. Ook bij hoeveel moois dat uiteindelijk heeft opgeleverd! En dan wordt ik stil en intens dankbaar. Soms lijkt het nog steeds alsof het gisteren is gebeurd allemaal!
Reacties
Alvast gefeliciteerd met nog een levensjaar erbij, wat heerlijk, dat wordt weer kaarsjes uitblazen.
Wens je een fijne succesvolle week toe, groetjes, Ineke
Sterkte in het ziekenhuis.