Slecht nieuws

Ons Flopke is een stuiterende puber momenteel, maar gisteren middag lag ze lekker naast me te slapen. Opeens wordt ze wakker en komt nieuwsgierig bij me kijken. Daarna terug op haar kussen achter mijn bureaustoel. En ik kijk achterom en waarschijnlijk met die beweging veeg ik een borduurnaald van mijn tafel (bleek later). Flopke als de kippen erbij, springt erop af! Ja, raak, ze had de borduurnaald te pakken bleek later! Ik zag haar wat van de grond vissen en dacht dat het wat losse kleine draadjes waren. Ik kijk nog in haar bekkie, maar op 't moment dat ik die open trek slikt ze het door.

In de veronderstelling dat het om een pluisje ging, ging ik gewoon weer door met wat ik deed. Maar even later kon ik mijn borduurnaald nergens meer vinden op mijn bureau. Tja, toen sloeg de paniek enigszins toe! O jé, als ze die nu net maar niet inslikte! Ik overal gezocht, maar kon niks meer vinden. Dus toen maar in allerijl de DA gebeld en die had maar één opmerking "hierheen komen als de sodemieter!" Tja, toen wederom de dierenambulance ingeschakeld (waar ze een maand eerder al in gezeten had op verdenking van een baarmoeder ontsteking) en gelukkig waren we toen snel ter plekke. Met wat röntgen foto's werd na een half uur vast gesteld dat ze hem inderdaad ingeslikt had.

Dus spoed OK! Als ik een paar uur later was geweest zou die naald zijn gaan wandelen (hij zat nu in de maag in voedsel gestopt) en was ze door alle perforaties niet meer te redden geweest! Nu had ze een paar kleine gaatjes in de maagwand, die ook gehecht zijn. Om 19.00 werden we gebeld dat ze wakker was, maar nog maar net haar koppie op kon tillen.

We mochten haar pas halen als ze goed kon staan, wat rond een uur of 20.00 het geval was. Toen belde de DA of we haar asjeblieft wilden halen, want ze gaf aan dat ze naar huis wilde. Wat een stressy middag was dat weer, vooral omdat ik bij Flopke wilde blijven als ze haar onder zeil zouden maken. Dat roept dan heel veel herinneringen aan je oude hondjes op, die je in hebt moeten laten slapen. Erg emotioneel dus! Gelukkig heeft manlief met vliegende vaart de overtocht gemaakt van Zoetermeer naar Almere en kon me steunen tijdens de OK. We mochten in de wachtkamer wachten gelukkig! Toch een aardig jaapje geworden:

Vannacht heeft Ukkepuk niet goed geslapen. Ze durfde zich duidelijk niet te ontspannen en laten gaan. Misschien als reactie op de narcose, wat voor haar de eerste keer was. Nadat ze een tijdje had lopen drentelen heb ik haar in bed genomen toen ze daarom vroeg en toen ze eindelijk tegen me aan lag ontspande ze en viel in slaap. Tot 2 uur ging dat goed en daarna wilde ze op haar kussen voor het bed liggen. Ook daar was ze redelijk onrustig en sliep niet goed, maar misschien komt dat wel weer. Ze wil erg dicht bij me zijn. Straks mogen we proberen of ze wat wil eten. Hele kleine beetjes per uur. Drinken wil ze ook nog niet uit haarzelf, dus haar vannacht maar een spuitje met water gegeven toen ik merkte dat ze wel dorst had. Ze smakte de hele tijd en had duidelijk een droge mond. Kan ook van de narcose komen. Hopelijk gaat ze dat ook weer zelf doen in de loop van de dag. Als we de koorts bij haar weg kunnen houden hebben we tegen het weekend weer het ergste gehad denk ik. Voorlopig heeft ze hier nog geen last van. Duimen dat dit zo blijft! Gelukkig kan ik elk moment van de dag de DA bellen voor advies of om langs te komen, dus dat geeft wel een veilig gevoel!

 

Nog steeds heel alert vanmorgen, maar uiteindelijk won de slaap

   

Ook heeft ze vanmorgen ieder uur wat gegeten en een paar flinke slokken zelf gedronken. Ze plast en poept al goed. Altijd het eerste teken of het lijf goed werkt, dus dat is een goed teken. Ook heeft ze nog steeds geen koorts (afkloppen!).